Artikelschrijver Gratis artikel directory

In Nederland heeft ongeveer één op de vijftig mensen te kampen met een dwangneurose. Bij deze aandoening heeft men veelvuldig te maken met angstgedachten en dwanghandelingen. Deze dwanghandelingen worden ook wel compulsies genoemd.

Een concreet voorbeeld is van dwangneurose is smetvrees. Hier heeft u vast weleens van gehoord. Centraal staat hier de angst om besmet te raken of juist anderen te besmetten. De kans dat dit daadwerkelijk gebeurd is in het hoofd van de patiënt groter dan in het in werkelijkheid is.

Een andere vorm van dwang zijn agressieve of seksuele gedachten die opspelen en waar de patiënt van schrikt. U moet dan denken aan de gedachte een dierbare van de trap te duwen of een dierbare met een mes aan te vallen. Hoewel de patiënt niet agressief van aard is, spelen deze gedachten toch op. Dergelijke gedachten worden intrusies genoemd. Op de website http://psyche.jouwinformatie.nl/dwangneurose-wat-nu.56.html kunt u meer informatie vinden over intrusies.

Tellen en herhalen komt bij de dwangneurose vaak voor. Iemand kan vaak de handen wassen (smetvrees) en hier ook bij tellen, vaak controleren of de deuren wel goed op slot zijn (controledwang) en bijvoorbeeld steeds kijken of de gaskranen wel dicht zijn (controledwang).

Is er wat tegen te doen? Jazeker. Men kan de hulp van ene psychiater inschakelen. Deze kan u behandelen met een methode genaamd “exposure en responspreventie”. Hierbij moet u verschillende situaties ondergaan zonder daarbij dwanghandelingen zoals tellen, handen wassen of controleren uit te voeren.

U verlaat bijvoorbeeld het huis en mag daarbij slechts één keer controleren of de deur goed of slot is en niet zoals bij controledwang steeds achter elkaar. Of men mag de handen niet wassen na iemand een hand gegeven te hebben.

De gedachte achter exposure en responspreventie is dat de patiënt in gaat zien dat zijn of haar angst helemaal niet reëel is. Er wordt niet meteen ingebroken wanneer je maar één keer controleert of de deur goed op slot is. Je wordt niet meteen ziek wanneer je iemand een hand geeft en daarna je handen niet wast.

Bij exposure responspreventie is het zo dat hetgeen waar de patiënt het minst bang voor is, als eerst wordt ondergaan. Zo gaat men steeds een stapje verder, totdat de patiënt ook de meest angstwekkende situaties aankan.